طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال

وقتی دلت گرفته 

وقتی پر از حرفی 

وقتی دلت شکسته 

وقتی خسته ای 

وقتی بغض داری و گریه

وقتی دیگه کسیو باور نداری که محرم حرفات باشه...

 

طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...

علی روی پامه و میخواد بخوابه. از پنجره زل زدم به برگهای درخت به که داره زیر نور طلایی پاییز میدرخشه مث ستاره.صدای چندتا پرنده که رو شیروونی همسایه نشستن روحمو قلقلک میده و لبخند کمرنگی رو لبام مینشونه طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...ادامه مطلب

مثلا صبح کله سحر بیدار بشه هر روز,

اول محکم بغل بوس کنه بگه مامان جان جان دوس بوس 

بعد برس بیاره موهاتو شونه کنه

بعد که بخوای با کش موهاتو ببندی بگیره ازت بگه نه نه,

بدو بدو بره یه کلیپس گل گلی بیاره بده دستت که موهاتو خوشگل کنی 

بعد برید دست صورت همو بشورید

بعد یه لقمه که واسش میگیری اونم یه لقمه کج و کوله بگیره واست بچپونه تو حلقت...

اصلا یه وضعی...

طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...

-چرا رنجم می‌دهی؟

-چون دوستت دارم.

آنگاه او خشمگین می‌شد.

-نه، دوستم نداری. وقتی کسی را دوست داریم، خوشیش را می‌خواهیم نه رنجش را.

-وقتی کسی را دوست داریم، تنها یک چیز را می‌خواهیم: عشق را، حتی به قیمت رنج.

-پس، تو به عمد مرا رنج می‌دهی؟

-بله، برای این که از عشقت مطمئن بشوم.

 

طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...

میُو : ميوه

تیب ： سیب 

آبامو ： آب آلبالو 

مَشيت : کشتی 

اَبونو : ابرو

تَپِ : کفش

دَمپِ : دمپایی

تتونی ： کتونی

هشوت：خرگوش 

ناننی：نارنگی 

پیکاآ ： پرتغال 

واو：گاو

هیسین：سینی 

پیایی： پیاله 

داشوگ ： قاشق 

چنون ： چنگال 

بیوان ： لیوان 

بوتی ： بطری 

پیچویی ： پیچ گوشتی 

 

فارسی را پاس بداریم!

 

طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...

 اول： سلام  دوم： خاستیم اظهار وجود کنیم تا خیل عظیم دوستان از نگرانی و تشویش به در آیند.زنده ایم شکر, و مشغول زندگی...البت بیشتر شبیه جنگیدن و تقلاست, اما خب دیگر زندگیست...بگذریم. سوم： کما فی السابق بر این نظریم که نویسنده به صرف علاقه و استعداد نباید قلم بدست بگیرد یا دست به کیبورد ببرد و هی کلاف کلاف زنجیره ای ببافد از واژه های گفتنی و ناگفتنی,حتی اگر از زور دلتنگی بنفش رنگ شود. این جماعت روزافزون که مخاطب پروپا قرص نویسنده شده اند گناهی ندارند که آش شعله قلمکار ذهن نویسنده را هم بزنند و میل نمایند,ملت بیکار نیستند که! البته هستنا,اما از اون لحاظ! و ایضا این بافته های صد من یک غاز چه خدمتی به دنیا و آخرت نویسنده و مخاطبانش  می کند؟این حق الناس است دیگر,عمر عاریه خود که برفناست,دیگر ما چرا دستهایمان را آلوده کنیم از برای فناتر شدن عمر عاریه دیگران!؟فلذا چسبیده ایم به زندگی شخصی خود, و کلاف هایمان را برای خودمان میبافیم.البت گاهی شال و کلاه هم برای اهل بیت میبافیم من باب ریا! علی ای حال,ما داریم زندگی میکنیم و حالمان هم خوب است.شما هم حالتان خوب باشد.این یک فرمان بانویی است.از لطف دوستانی که دلتنگ شده بودند ممنونم,به یاد بزرگواران هستیم و البته دعاگو...همیشه با معرفت باشید.عزت زیاد + نوشته شده در  چهارشنبه بیست و یکم بهمن ۱۳۹۴ساعت 20:54&nbsp توسط بانو  طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...ادامه مطلب

---

طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...

---

طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...

 

 

چرا ز سینه من دود آه سرنزند

که کوهی از غم و آتشفشانی از دردم

 

طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...

خیلی سال پیش بود. جمع شده بودیم در خانه دانیال، برای وداع و روبوسی و آخرین ساعتهای با هم بودن. من نشسته بودم لب پنجره خانه قدیمی خیابان امیرآباد، به دانیال نگاه می کردم که نشسته بود وسط بچه ها و داشت حرف می زد و شعر میخواند و میخندید. داشت می ر طرح تو می زنم ، در سایه ی خیال ...ادامه مطلب